Categorieën
Fotoalbum Fotoalbum Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Uitzending Lokale Omroep XON programma “Mooi Zo ” met interviews tijdens opening 14 juni 2023 Reizende Tentoonstelling in “Twee Werelden” Gedeelde geschiedenis Molukkers en Nederlanders

Uitzending Lokale Omroep XON programma "Mooi Zo " met interviews tijdens opening 14 juni 2023 Reizende Tentoonstelling in "Twee Werelden"

 Uitzending “Mooi Zo”/XON

Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

De Molukse-Nederlandse vocalist Monica Akihary ( oud inwoonster van Lunteren) heeft de prestigieuze Boy Edgar Prijs op jazz- en geimproviseerde muziek gewonnen

Monica Akihary wint de Boy Edgar Prijs de grootste prijs in Nederland op het gebied van jazz- en geimproviseerde muziek

De Boy Edgarprijs, de grootste prijs in Nederland op het gebied van jazz en geïmproviseerde muziek is toegekend aan vocalist en tekstdichter Monica Akihary. Dat is vrijdag door het Fonds Podiumkunsten bekendgemaakt op het jazz netwerk- en showcase-evenement InJ azz in Rotterdam. De jury noemt Monica Akihary „thuis in muzikale tradities uit alle windstreken”. Ze is een musicus die „actief het avontuur opzoekt en niet stopt waar het schuurt”.

De Boy Edgarprijs, de bronzen wisselsculptuur ‘John Coltrane’ van Jan Wolkers en een geldbedrag van 25.000 euro, wordt 6 december uitgereikt op een concertavond in het Bimhuis, Amsterdam.

De Molukse-Nederlandse Monica Akihary is de zangeres van Boi Akih, haar band met gitarist en componist Niels Brouwer, die in improvisatiemuziek, betoverende melodieën en geraffineerde structuren klanken uit vele tradities mengt. Het is, met instrumentale virtuositeit op uiteenlopende percussie en onder meer kora of West-Afrikaanse harp, internationaal repertoire met invloeden van de Molukken, maar ook met elementen uit klassieke Indiase muziek, traditionele Afrikaanse muziek en Europese jazz. Akihary eert haar culturele erfgoed door naast in het Engels ook te zingen in het Haruku – de taal van haar vader en voorvaderen, afkomstig van het Molukse eiland Haruku ten oosten van Ambon (bron NRC)

Lees verder op Wikipedia over de Boy Edgarprijs

Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Bingo 25 juni 2023 bij Ana Upu om 16.00 uur Zaal open om 15.30 uur

Bingo 25 juni 2023 bij Ana Upu/Zaal open 15.30 uur

.

Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Gezellig en geslaagd evenement Kumpalan Ana Upu 22 juni 2023

Gezellig en geslaagd Kumpulan Ana Upu 22 juni 2023

Het evenement Kumpulan Ana Upu op donderdag 22 juni was niet alleen geslaagd , maar ook heel erg gezellig.
De bezoekers konden genieten van geweldige muziek van de Band Amboyna en tegen betaling van heerlijke
Molukse hapjes. De muziek werkte aanstekelijk, want de dansvloer werd regelmatig bezet. Ook de loterij was een succes. Hiervoor heel veel dank aan de Lunterse Middenstand die voor de prijzen veel artikelen en producten hebben geschonken. Noteer alvast de eerstvolgende Kumpulan Ana Upu, want die  is op donderdag 24 augustus 2023. 

Klik hier voor een foto-impressie

 

Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Mededeling aftreden voorzitter Petrus Pesulima Molukse Wijkraad Lunteren

Mededeling aftreden voorzitter Molukse Wijkraad Lunteren


Beste wijkbewoners / Molukse ingezetenen Lunteren/Ede,

 

Met de datum 6 december 2021 nog vers in het geheugen heb ik, zoals ook nadien door mij aangegeven, besloten na (iets) meer dan twee jaar MWL voorzitterschap ermee te stoppen. De aanleiding, op mijn persoonlijke aandrang, de instantie ‘wijkraad’ in onze Molukse wijk Lunteren in ere te herstellen heeft destijds nogal wat voeten in de aarde teweeg gebracht, maar niet te min is het gelukt. Zonder ons al teveel op de borst te kloppen kan ik als voorzitter zeggen dat wij met z’n vieren in relatief korte periode ‘iets’ hebben neergezet, waar wij best trots op mogen zijn.

Onnodig dit alles te benoemen, op twee na, en dat is (1) de ondertekening van de nieuwe samenwerkingsovereenkomst (SOK) Woonstede – MWL. Hiermee zijn wij, als Molukse gemeenschap Lunteren/Ede en in het bijzonder de Molukse wijkbewoners van Lunteren, verzekerd van de bestaansrecht van ‘onze wijk’ als verworven recht, erfgoed en nalatenschap van onze 1ste generatie. (2); erkenning/ bijzondere status van de graven van de voormalige Molukse KNIL militairen en hun echtgenoten door de gemeente Ede. Na lang soebatten en onderhandelen met de gemeente Ede hebben de organisaties Moluks platform en de Wijkraad de welbekende vinger tussen de deur gekregen en heeft de gemeente Ede uiteindelijk ingestemd met de bijzondere status van de graven van onze ouders / opa’s en oma’s (voormalige Molukse KNIL militairen en hun echtgenotes). Wij zijn dan ook dankbaar en op gepaste wijze verheugd dat de erkenning naar de eerste generatie op deze wijze gestalte krijgt.

 

Eind van het jaar (2023) draag ik mijn taken als voorzitter MWL over aan de jongere generaties en mijn jeugdvriend en ‘oude vos’ Harry Loppies. Persoonlijk heb ik geprobeerd om de jonge bestuursleden Marvin, Robert en in mindere mate Jaco ‘wijze’ lessen uit de praktijk mee te geven. Vaak genoeg ging ik er bij onderhandelingen ‘met gestrekt been’ in. Enkel en alleen om de jongelingen te laten voelen en mee te geven dat ‘gepaste emotie’ hoort bij onderhandelingen en het overbrengen van de geschiedenis van de Molukse gemeenschap in Nederland en in het bijzonder in Lunteren. De tijd zal het leren hoe zij het er vanaf brengen de buitenwacht te vergewissen wie de MWL is wat zij doet en waarvoor zij staat. De (nieuwe) basis is in ieder geval gelegd, nu is het een kwestie van verder bouwen en gezamenlijk vinger aan de pols houden. Voor de toekomst wens ik het bestuur dan ook alle goeds en wijsheid toe.

 

AMATOO,

Petrus Pesulima,

voorzitter MWL

 

Molukse Wijkraad Lunteren

Locatieadres : gebouw Ina–Ama

Van der Duijn van Maasdamstraat 16 Lunteren

E-mail : moluksewijkraadlunteren@gmail.com



Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Verslag Molukse Wijkraad Lunteren 1e fase renovatie werkzaamheden modelwoning

Verslag Molukse Wijkraad Lunteren 1e fase renovatie werkzaamheden modelwoning

Onderwerp :

Verslag renovatiewerkzaamheden ‘modelwoning’ Groen van Prinstererstraat 46.

Doel :

Bewoners Molukse wijk Lunteren attenderen op (mogelijke) onvoorziene omstandigheden.

Extra proefwoning

Citaat Woonstede / Variabele nieuwsbrief nr. 2 April 2023; In de wijk zijn er verschillende woningtypes. Om de werkzaamheden van de verschillende woningtypes in beeld te brengen, hebben wij Woonstede en de Variabele besloten om nog een proefwoning te maken. Er is besloten hiervoor de Groen van Prinstererstraat 46 te gebruiken……….

Mededeling MWL

Toen Woonstede en Variabele bovengenoemd besluit aankondigde is vooraf door mij en de overige MWL bestuursleden als voorwaarde gesteld dat Woonstede en Variabele dit moet vermelden in de eerstvolgende nieuwsbrief. Tevens heeft het bestuur MWL besloten dat daaropvolgend door mij als bewoner verslag zal worden opgemaakt met als doel, zoals boven omschreven.

Aanvang / duur / soortwerkzaamheden

Aanvang werkzaamheden : maandag 5 juni ’23 (week 23) (afgesproken) duur werkzaamheden : 2 weken

Soort werkzaamheden : – isoleren en brandwerend maken van zolder

–  aanpassing/plaatsing van nieuwe CV ketel

–  mechanische ventilatie box aanleggen

–  koven plaatsen / aanpassen

–  perilex aansluiting aanleggen

–  voorbereiding voor zonnepanelen

–  aanpassen groepenkast

–  ruiten vervangen d.m.v. HR++ glas

–  draaikozijnen vervangen voor draai/kantelkozijnen

–  ruiten en beslag vervangen van klapramen

–  nieuwe voordeur

–  nieuwe schuurdeur

–  buitenschilderwerk

Duur werkzaamheden

De hiervoor uitgetrokken duur van 2 weken was voor mij na 1 week, wat ik reeds verwacht had, al vervlogen. Een viertal zaken zijn hier de oorzaak van.

a.  planning niet op orde

b.  voorbereidend werk niet optimaal

c.  niet tijdig aanlevering materiaal

b. personeel tekort

(verlenging) Duur werkzaamheden

Bij het opmaken van dit verslag d.d. 22-06-2023 zijn de werkzaamheden nog niet voltooid. Verwacht zelf dat dit nog met 2 weken wordt verlengd.

Oorzaak & Gevolg

De Werklieden gaan gehaast te werk waardoor er onnodige fouten en (achteraf) gebreken dienen te worden hersteld en/of vernieuwd.

Wat te doen….

Als bewoner van de ‘modelwoning’ wil ik onze wijkbewoners op de volgende zaken wijzen:

1.  probeer zoveel mogelijk zelf aanwezig te zijn tijdens de werkzaamheden

2. loop aan het eind van de werkdag de gedane werkzaamheden van de werklieden na en schrijf zoveel mogelijk zaken op wat, naar jouw mening, niet op orde is

3. spreek de volgende dag de verantwoordelijke werklui daarop aan en ga voor een oplossing, mocht dit niet tot de juiste resultaat leiden spreek dan de verantwoordelijke bouwopzichter van de Variabele en/of Woonstede aan.

4. spreek voor het eind van de renovatie (fase)werkzaamheden een zgn. oplevering af. Loop tijdens oplevering alle afgesproken werkzaamheden af met de verantwoordelijke opzichter. Schroom niet kritisch te zijn als het bv. gaat om de afwerking. Mijn motto; ‘ niet goed is opnieuw ‘.

5. Schrijf voor jezelf op als er zaken (vooraf) zijn afgesproken, zodat je de verantwoordelijke kan aanspreken op gemaakte (mondelinge) afspraken, mocht deze niet zijn/worden nagekomen.

6.  na elke werkdag behoort men de woning opgeruimd en netjes achter te laten.

Samenvatting / bevinding

Mijn ervaring met de meeste werklui van Variabele is goed, maar dat komt ongetwijfeld omdat ik enigszins de taal van de werkvloer verstaat en vanuit mijn werkverleden met regelmaat op de bouw te vinden was. Een goede verstandhouding met de werklui heeft voordelen, men is dan bereidt een stap meer te doen voor de bewoner/klant, door bijvoorbeeld meer hun best te doen bij de afwerking of bij fouten niet ellenlang in discussie te gaan met de bewoner/klant, maar gewoon te gaan voor het herstellen van de gemaakte fout. Rest mij nog te vermelden dat wij het als bestuur MWL jammer vinden dat wij destijds niet tot overeenstemming zijn gekomen met een tweetal wijkbewoners die bouwervaring hebben. De bedoeling was hun in te zetten als ondersteuning, op aangegeven punt 4 / oplevering, aan wijkbewoners die geen of minder kijk hebben op dergelijke zaken.

Lunteren 23 juni ’23

Petrus Pesulima namens MWL.

Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Reizende Tentoonstelling “In Twee Werelden” Stadspark Ede een succes met o.a. bezoek van leerlingen van diverse Edese middelbare scholen. Vrijdagmiddag 23 juni “Open podium” met lagu2 (Molukse traditionals)

Reizende Tentoonstelling "In Twee Werelden " Gedeelde geschiedenis Molukkers en Nederlanders Stadspark Ede een succes !!

De Reizende Tentoonstelling “In Twee Werelden” over de Gedeelde geschiedenis van Molukkers en Nederlanders, blijkt naast veel bezoekers uit de regio en met name het bezoek van Edese middelbare scholieren van Het Streek, Het Marnix en Pallas Athene een succes !!
De tentoonstelling samengesteld in een aantal zeecontainers is tot zaterdag 24 juni bij het  Stadspark Ede (tegenover het gemeentehuis) nog te zien . Lees hier ook een verslag van de digitale magazine indebuurt.nl.

Aanstaande vrijdag 23 juni is van 12.00 uur – 15.30 uur een “Open Podium” met Molukse traditionals (lagu-lagu) met Patty Crawfurd en Rene Akihary.  Andere muzikanten kunnen zich ook spontaan aansluiten om een muzikale bijdrage te leveren. Neem dus je instrumenten mee.
We verwijzen u ook naar de toespraken en gedicht tijdens de opening op woensdag 14 juni op onze website van ds. Theo Pattinasarany (oud Lunteraan) en initiatiefnemer Rene Akihary, die op het aanwezige publiek indruk heeft gemaakt. Lees verder……..

Categorieën
Fotoalbum Fotoalbum Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Toespraken ds Theo Pattinasarany (oud Lunteraan) en Rene Akihary (initiatiefnemer) tijdens de opening op 14 juni 2023 van de Reizende Tentoonstelling “In Twee Werelden” Stadspark Ede

Toespraak ds Theo Pattinasarany (oud Lunteraan) en Rene Akihary (initiatiefnemer) tijdens de opening op 14 juni van de Reizende Tentoonstelling "In Twee Werelden" Stadspark Ede

Toespraak Ds. Theo Pattinasarany:

Allereerst mijn dank dat ik vandaag als oud-Lunteraan enige woorden tot u mag spreken. Meestal spreken we van een notendop wanneer in het kort een verhaal wordt verteld.
Maar vandaag wordt de geschiedenis verteld van het Molukse volk in een drietal containers.
Nederlanders en Molukkers die elkaar ruim 4 eeuwen kennen en nog steeds met elkaar in relatie staan. Het begint dus niet op de kade van Rotterdam.
Op 21 maart 1951.

Maar wat zo ver weg leek Nederlands-Indië kwam wel dichterbij toen Molukse KNIL-militairen en hun vrouwen en kinderen voet aan wal hadden gezet in Nederland.

En ik spreek tot u, het nageslacht van de Molukse KNIL militairen.
Ik spreek tot u omdat ik denk dat deze reizende tentoonstelling een aftrap is naar het eerherstel van Molukse KNIL-militairen.

 

Het Koninklijk Nederlands-Indische Leger dat bestond uit:
Nederlandse KNIL-militairen die Nederlands-Indië als hun thuisbasis hebben ervaren. Indonesiërs die trouw zijn aan Nederland. Molukse KNIL-militairen die in dienst staan van het Koninklijk Nederlands Indische Leger. Beroepsmilitairen die trouw hadden gezworen aan de Nederlandse driekleur. Gestreden vanuit een zekere overtuiging. Een ideaal.Voor gerechtig-heid en Vrede. Een keuze die uw dierbaren eens hadden gemaakt en waar zij en u nog steeds de gevolgen van dragen. Het waren Protestanten, Rooms Katholieken, Islamieten.

 

 

In de diversiteit is er die verbondenheid, één familie, een brotherhood.
Want zij streden zij aan zij gingen zij de strijd aan.Ver van een vredig bestaan op een plek waar kogels en granaten om je oren vliegen en je eigen bestaan wordt bedreigd.
Het was een verloren strijd. De vijand is wel verslagen, maar daar is iets anders voor in de plaats gekomen. Het gevecht tegen de Japanse overheersing was een gezamenlijke strijd.

De strijd om behoud van een kolonie was een totaal andere. Als ook de strijd om onafhankelijkheid, de Republiek Maluku Selatan.

 

Demobilisatie betekende uiteindelijk op dienstbevel naar Nederland.
De Molukse KNIL-militair verliet op de havenkade zijn familie en zelfs kinderen want er mochten van het gezin maar drie mee en hadden zij meer kinderen dan moesten zij hen achterlaten bij familie. En dan fluisteren zij in het oor van hun kind(eren) die zij achter
moeten laten: ”ach, papa en mama komen over zes maanden wel weer terug”.
Je verliet je vaderland, het land wat zo vertrouwt is. Je verloor je kerk lidmaatschap omdat je de Molukken verliet. Och, wat zij hadden zij toch veel achter moeten laten.

 

Eenmaal in Nederland werden geen saluutschoten gelost. Er was ook geen erewacht en geen publiekelijk waardering voor hun inzet en trouw. Nee, zij werden uit de gratie gevallen,
ontslagen, ongewenste vreemdeling, levende wezens van de toenmalige Nederlands-Indië. De tropische uniform werd vervangen door een coltrui, want het was in de wintertijd.

 En de Molukse manschappen werden met hun families in voormalige concentratiekampen ondergebracht. Afgezonderd van de Nederlandse samenleving, want het zou maar een kort verblijf zijn. De Molukse KNIL-militairen en hun gezinnen werden in DUW kampen ondergebracht, in barakken van oude interneringskampen zoals kamp de Biezen tussen Lunteren en Barneveld. In oude kastelen zoals de Schaffelaar in Barneveld dan wel het kasteel de Bruinhorst in Ederveen, in kazernes zoals in Woerden en nog zoveel andere kampen.

 

Bij aankomst waren de omstandigheden erbarmelijk. Soms lag er in de kamer alleen maar een matras, geen elektriciteit en geen verwarming. In kamp Schattenberg bij u wel bekend
als concentratiekamp Westerbork stond zelfs nog de “oven”. Kunt u zich dat voorstellen? Gehuisvest op een plek van dood en verderf?

 

Geleidelijk aan kwamen de voorzieningen voor de vrouwen die konden dan een naaicursus volgen tot coupeuse en de mannen gingen in de techniek. En dat had gevolgen voor de volgende generatie want ondanks de CITO-test was het altijd Molukse meisjes gingen naar de huishoudschool en de jongens gingen naar de technische school. En je moet van goeden huize komen om toch naar de Mulo of MTS te mogen. Maar in de beginjaren mochten zij niet deelnemen aan de samenleving. De toegangspoort was de grens.

Maar ook die tijd ging voorbij en moesten de KNIL-militairen en hun vrouwen deelnemen aan de samenleving. En weet u wat zo belachelijk was? De mannen gingen werken maar moesten een deel van hun salaris aan de Nederlandse overheid teruggeven. Notabene diezelfde overheid die hun soldij niet uitbetaalde. 

De Indische KNIL militairen moesten meteen hun weg zien te vinden in de Nederlandse 
samenleving. En de Nederlandse KNIL-militairen? De laatste documentaire die ik had gezien over de Nederlandse KNIL-militairen gaf ook geen positief beeld hoe zij destijds werden behandeld.

 

En nu meer dan 70 jaar later is er het besef dat deze Molukse KNIL militairen en hun nazaten toch  onrecht is aangedaan. De erkenning als militair te hebben gevochten voor de Nederlandse vlag kwam er toch. Daarom zijn wij hier. Een stukje bewustwording van een gedeelde geschiedenis, die je liever zou willen vergeten dan dat je eraan herinnerd wordt. We zijn hier niet om een medaille op de borst van deze KNIL-militairen te spelden, maar om bewust te zijn dat wij het zijn die voortgaan in een toekomst o zo duister maar waar een ieder de mogelijkheid krijgt om zich te ontplooien. Om toch bewust te zijn van die pijnlijke gemeenschappelijke geschiedenis.

 

 

Mijn vader is BIND ONI Pattinasarany, sergeant majoor. Zijn rangnummer: SMA 081727002 In de kelder had hij een klein metalen kistje met de medailles die hij ten tijde van de oorlog had gekregen. Hij heeft de medailles nooit meer gedragen. Ook niet toen op paleis Soestdijk op Koninginnedag de defilé werd gehouden en deze trotse Molukse soldaten in hun uniform respect toonden aan destijds koningin Juliana. Hij heeft ook nooit verteld waarom hij die medailles heeft gekregen. De tijd in de strenge Jappen kampen, geslagen en uitgehongerd. Wij, zijn kinderen, speelden met zijn medailles alsof het speelgoed was en geen teken van strijd op leven en dood. Hij zweeg over zijn oorlogsverleden. Het verlies van zijn kameraden. Het geweld wat zij anderen hebben aangedaan. De pijn, het verdriet en de angst wat zij zelf hadden ondervonden. Hun ogen spraken soms boekdelen. Het verdriet, de trauma en frustratie was soms van hun gezicht af te lezen. Als nazaten kreeg je dat allemaal mee met name de tweede generatie.

 

De strijd voor een onafhankelijke Republiek der Zuid Molukken ging door. Ditmaal niet voor een ander land maar voor je vaderland. Niet voor de driekleur maar voor die prachtige vierkleur: blauw, wit, groen, rood. De strijd zet zich voort in de volgende generaties.
Maar waar haalden zij hun kracht vandaan? Het enige wat hun heimwee kon stillen was hun cultuur en geloof. De taal, de Molukse liederen, de geloofsbeleving en het gemeenschaps- besef. Hun geweren hebben plaatsgemaakt voor de bijbel.

 

In Nederland zijn Molukse kerken ontstaan. En de Nederlandse kerken hebben hun kerken open gesteld zodat Molukkers hun kerkdiensten konden vieren. Zij trokken hun geestelijke wapenrusting aan om te overleven. Het merendeel van hun leven hebben zij in den vreemde vertoeft. Een vreemd land is thuisland geworden voor hun nageslacht.
En ook hier werden zij en wij gezegend tot een volk van meer dan 70.000 mensen.
Deze Molukse KNIL-militairen en hun vrouwen zijn hier in Nederland begraven.
Zij konden niet meer terugkeren naar een vrij vaderland. De volgende generaties hebben zich in Nederland weten te ontplooien en zullen zich steeds ontplooien opdat de eerste generatie trots zijn op wat zij hebben gepresteerd.

Tenslotte wil ik een gedicht voordragen getiteld de Horizon (Tjakrawala).

 

De Horizon
Ik zoek de horizon af
Op zoek naar mijn vertrouwde bergen.
De diepblauwe zee en prachtige palmen
Mijn kampong en baileo.

 

Het gure weer doet mijn ogen
Vol schieten met tranen.
Hoezeer ik de horizon af zocht
Ik vond mijn jeugd niet terug
Mijn kaki versleten tijdens de strijd
Het geweer al opgeborgen
Mijn rang doet er niet meer toe.
Maar mijn strijdlust is niet gebroken

 

Naast mij mijn vrouw met kain en kabaja
Haar liefde en trouw is onbeschrijfelijk
En mijn kinderen zoeken de weg
In een wereld voor mij soms zo vreemd
Het vreemde ligt in mijn diepste verlangen
Te zijn waar ik behoor, een plaats door God gegeven
Voor mijn nageslacht staat hier een huis
Het is hun thuis met daarin mijn verlangen

 

Nu de strijd is gestreden
En mijn lichaam zich heeft neergelegd
Dank ik de Heer voor Zijn zegen
Het nageslacht aan mij gegeven.

 

Voorbij de horizon
Ja daar ligt toch de bevrijding.

Tjakrawala
Mataku memandang tjakrawala
Mentjari gunung-gunung terkenal
Laut jang dalam dan pohon kelapa
Kampung dan baileo di sebelah


Angin dingin kena mataku
Memenuhinja dengan air mata
Sebagaimana aku mentjarinja
Tak dapat lagi masa mudaku
Pakaian tentara telah tipis
Dan sendjata t’lah kembali
Pangkat tak berguna lagi
Tetapi tidak terputus perdjuangan ini


Di sebelahku istri kain kebaja
Kasih dan setianja tak terlukiskan
Serta anak-anak tjari djalan
Di tanah perasingan
Jang asin terdapat dalam keinginan
Berdiam pada asal jang diberikan Tuhan
Bagi turun-temurun tlah didirikan rumah
Suatu tempat dimana ada kerinduan


Sekarang ku berhenti perdjuanganku
Tubuh telah letakkan diri
Ku bersjukur bagi Allah jang berkati
Turun temurun jang diberikan padaku


Lewat tjakrawala
Ingatlah disana ada kelepasanmu

Toespraak Rene Akihary:

De expositie draagt de naam “in 2 wereld-en” Mijn verhaal begint in die andere wereld.
Op 10 mei 1951 vertrekt mijn moeder met haar vader, moeder 2 zussen en 5 broertjes met ss Fairsea uit Semarang. Ik heb die reis ook meegemaakt, want ik zat in de schoot van mijn moeder.
Zij was in verwachting van mij. Op 5 juni 1951 komt het schip aan in Rotterdam.

Namens de koningin werden zij welkom geheten door generaal Buurman van Vreeden.
Zijn toespraak was overduidelijk en betekende voor 12.500 Molukkers het begin van een onzekere en uitzichtloze toekomst en een definitieve einde van een rijk leven op de Molukken.

Ik citeer zijn toespraak dan snapt u wat ik bedoel:

“Namens de koningin heet ik u van harte welkom.
Uw verblijf hier is maar van korte duur, hooguit 3 tot 6 maanden. De zorg, die de Nederlandse overheid aan u wijdt, vraagt van uw kant enige medewerking en begrip…dan zal uw verblijf voor beide partijen aangenaam zijn. Ik hoop dan ook dat uw verblijf een goede
herinnering zal zijn en blijven.
O ja en nog een kleine bijkomstigheid:

1. U bent allen ontslagen
2. U vervult geen functie meer in het leger
3. U krijgt geen soldij meer
4. U mag uw KNIL uniform niet meer dragen”
Categorieën
Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Stuif Es In Ana Upu/ Wandeling “Tegelroute Lunteren” maandag 19 juni 2023

Stuif Es In Ana Upu/Wandeling "Tegelroute Lunteren"

In 2010 ontstond vanuit een groep kunstenaars het idee om een speciale “Tegelroute Lunteren” te ontwikkelen. De wandeling tegelroute voert je langs de tegeltableaus en de geschiedenis van de plek waar het tegeltableau te zien is. Deze wandeling is op maandag 19 juni en duurt van 19.15 tot 21.00 uur.
Vanaf 19.00 uur kun je binnenlopen.

 

De start is vanaf stichting Ana Upu, Van der Duyn van Maasdamstraat 16 in Lunteren en gaat richting De Molenpol. Van daaruit gaan we een aantal tegels bekijken. Halverwege bij restaurant het Nieuwe Erf is er tijd om even uit te rusten met een kopje koffie/thee of ijsje. Let op Het Nieuwe Erf is geopend tot 20.00 uur. Het is ook mogelijk dat je op eigen gelegenheid naar Het Nieuwe Erf komt en een kopje koffie of thee meedrinkt. Daarna wordt de tegelroute nog een stukje verder vervolgd in de Dorpsstraat. De minder makkelijke lopers kunnen met de auto worden gebracht naar De Molenpol en weer teruggebracht naar Ana Upu!

Wil je vooraf mee eten, dan is dat mogelijk vanaf 18.15. Geef jezelf dan op met je keuze en hoeveelheid (400 gram € 5,00, 450 gram € 5,50, 500 gram € 6,00, enz). Het is ook mogelijk om een maaltijd verpakt af te halen en zelf op te warmen in de magnetron. Je kunt kiezen uit:

  • * Luxe zomerstamppot met spekjes
  • * Groene aspergeschotel met kip
  • * Paella met kip

Opgave van maaltijden kan tot en met zaterdag 17 juni 12.00 uur.

Woensdagavond 21 juni is er voor belangstellenden weer vanaf 19.00 uur jeu de boules. Er zijn jeu de boulesballen bij de banen aan de Schaepmanstraat aanwezig. Mocht je niet weten waar de banen zijn, geef dan even een seintje.  

Categorieën
Fotoalbum Fotoalbum Nieuws Nieuws 2019 Nieuws 2020

Opening 14 juni Reizende Tantoonstelling “In Twee Werelden” Gedeelde geschiedenis Molukkers en Nederlanders door wethouder Karin Bijl gemeente Ede/Locatie Stadspark Ede (Foto XON)

Opening Reizende Tentoonstelling "In Twee Werelden" 14 juni 2023 Stadspark Ede


(Foto XON) Lees hier verder het verslag van de Lokale Omroep Ede XON.
Klik hier voor een foto-impressie  (Foto’s  Ana Upu )